ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ ԳՐԱՆՏ ՊԵՏՐՈՎԻՉ
Անկախ և անվերապահ. Բորիս Մոժաև
Գրական թերթ 1985 թ. թիվ 20 (մայիսի 15)։ Հոդվածի հատված
ԱՆԿԱԽ ԵՎ ԱՆՊԱՅՄԱՆԱԿԱՆ
Բայց մեր Հայրենիքում կան օրինակներ, թե ինչպես կարելի է մեկ պարզ որոշմամբ ազատվել և՛ թղթաբանությունից, և՛ պարծենկոտությունից: Ահա այսպիսի օրինակ. ՀԽՍՀ հողագիտության և ագրոքիմիայի ինստիտուտի տնօրեն Գրանտ Պետրոսովիչ Պետրոսյանը հրաման է ստացել, ըստ որի մելիորատորները պարտավոր են ինստիտուտին հանձնել որոշակի տեսակի աշխատանքներ, այսինքն՝ փորել. ջրանցքներ, դրենաժային կամ թթու աղած ճահիճներ և ամբողջ աշխատանքն ամբողջությամբ՝ պատրաստի տեսքով. նախկին աղաջահերի վրա ցորեն ցանված։
«Հարգելի մելիորատիվներ,- ասում է Պետրոսյանը,- աղիները թթու եք դրել, լավ է: Եվ հիմա, եթե խնդրում եմ, ցորեն ցանեք այս կայքում, և երբ այն բարձրանա մինչև իր ամբողջ բարձրությունը, այն ժամանակ մենք կտեսնենք ձեր աշխատանքի որակը: Ցորենը բողբոջել է հենց ամբողջ դաշտում – ստորագրում ենք ընդունման վկայականը։ Եթե դաշտի մեջտեղում կան ճաղատ բծեր, եթե խնդրում եք, նորից արեք, հասցրեք ստանդարտին:
Այնպես որ, հայ մելիորատորները չորս տարի այլ դաշտ չեն կարող անցնել։ Որքա՞ն է այս աղմուկի պատճառով: Նախարարն ինքը եկավ ու փորձեց կոտրել այս համակարգը։ Չստացվեց7 Եվ պատկերացրեք, նրանք վերամշակում են այն՝ հասցնելով հենց այս վիճակի։
Բայց Պետրոսյանը երկու հարյուր հեկտարից ավելի հրաշալի դաշտեր ու այգիներ ունի աղակալած անապատի մեջտեղում։ Իսկ բերքատվությունը չափազանց բարձր է։ Իսկ հարևան սովխոզներում նույնիսկ հպանցիկ քննությունը ցույց է տալիս ցորենի մեջ դատարկ հողերի հսկայական ճաղատ հատվածներ։ Այստեղ դուք ունեք հակադրություններ նույն նախարարության աշխատանքում։
Զրուցել եմ մելիորատորների հետ. Պետրոսյանի վրա զայրացած են. Իսկ նա ուղղակի գիտնական է ու անկախ տնօրեն՝ ամբողջ իմաստով, օրենքով օժտված սեփականատիրոջ իրավունքներով։
Հին ասացվածքն ասում է՝ Աստված միայնակ է անկախ և անվերապահ։ Ինչո՞ւ, ըստ մեկ այլ ասացվածքի, տիրոջը նույնացնում են հենց Աստծուն՝ սեփականատիրոջ դիմաց մայրուղի չկա։ Այս խոսքերի մեջ իսկական իմաստություն կա. սեփականատիրոջ անկախությունը արժե ինչ-որ բան միայն այն դեպքում, երբ այն անվերապահ է: Պետք չէ վախենալ, որ սեփականատերը, որոշակի գործողության ազատությամբ, կարող է գնալ, ասում են, սխալ ուղղությամբ։ Ի վերջո, մենք ունենք օրենքներ. դա այն է, ինչ մեզ անհրաժեշտ է, որպեսզի բոլորը նույն կերպ հետևեն դրանց: Եվ անպարկեշտ ուղղությամբ թռիչքներ չեն լինի Եվ օրենքների նույնքան պարտադիր պահպանումից հնարավորինս կամրապնդվի կարգապահությունը։
Օրենքներին հնազանդվելը ստեղծում է կարգ ու ներդաշնակություն: Եվ այսպես, մենք պետք է հաշվի առնենք այն հրամանագրերը, որոնք մեր գյուղացիական տնտեսություններին իրավունք են տալիս տնօրինել իրենց հողերը, իրենց բիզնեսը: